Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου 2015
 |
| ΚΛΙΚ στην εικόνα, για ν΄ακούσετε το έργο |
"33 ΗΜΕΡΕΣ - Ο ΛΟΧΟΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ" (1945)
Μουσική: Νίκος Καλλίτσης- Ποίηση: Νικηφόρος Βρεττάκος.
Ερμηνεύουν: Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Αφροδίτη Μάνου.
«Δύσκολες και μεγάλες ώρες της κατοχής. Είδα το μεγαλείο της Αντίστασης να κορυφώνεται κ’ ένοιωθα στενοχώρια, βέβαιος από τα πριν πως ποιήματα αντάξια μ’ αυτό το μεγαλείο, δεν θα μπορούσα να γράψω. Αυτά τα ξεσπάσματα που είδα στους δρόμους της Αθήνας, αυτή η αυταπάρνηση, αυτό το εκτυφλωτικό φώς, οι εκατοντάδες αυτών που πήγαιναν χορεύοντας να στηθούν μπροστά στο θάνατο, αυτά τα παιδιά με τους χρωστήρες και με τις «φυσαρμόνικες» ίσως υπήρξαν μοναδικά στην ιστορία του. Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι πως μεγάλωσαν το Ελληνικό Μεσολόγγι.
Αυτό ήταν ίσως γιατί ο λαός αυτός ελευθερώθηκε μέσα στον αγώνα του, πρώτη φορά απ‘ όταν ξανασκλαβώθηκε μετά την Ελληνική Επανάσταση που υποτίθεται πως ελευθερώθηκε. Είπα, αυτός ο λαός, αξίζει ψωμί και δικαιοσύνη, περισσότερο ίσως από κάθε άλλο λαό. Η ψυχή του βρήκε δρόμο να προχωρήσει, κι ‘ αυτός ακολουθούσε την ψυχή του. Ξέσπασε η καταπιεσμένη περηφάνια του, κ’ έριξε το σύνορο που χωρίζει τη ζωή από το θάνατο. Μπαινόβγαινε μέσα στη ζωή από το θάνατο. Οι μαρτυρίες- για όσους ήταν απόντες και για όσους δεν είχαν γεννηθεί- δεν χάνονται, και η υψηλή στήλη μια μέρα θα αποκαλυφθεί.
"33 Ημέρες" ολόκληρες παρακολουθούσα αργότερα τους φοιτητές του λόχου "Λόρδος Βύρων" να πολεμούν στο κέντρο της πόλης, και το μόνο που δεν ξέρω, είναι ποιος σκοτώθηκε τελευταίος και σε ποιο σημείο σκοτώθηκε. Τους είδα με τα μάτια μου, έτσι, ωραίους, ανυποψίαστους, να πληρώνουν μ’ ένα πήδημα στο κενό, την πολύπλευρα παγιδευμένη έξαρση τους.»
[Νικηφόρος Βρεττάκος]
 |
| ΚΛΙΚ στην εικόνα, για ν΄ακούσετε το έργο |
Μουσική: Νίκος Καλλίτσης - Ποίηση: Νικηφόρος Βρεττάκος.
Ερμηνεύουν: Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Αφροδίτη Μάνου.
«Η ειρήνη πήγε σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης μετά τον πόλεμο, αλλά στην Ελλάδα δεν ήρθε. Παρασκευάστηκε «εν ψυχρώ» ο εμφύλιος πόλεμος, που είχε στόχο του την καρδιά του έθνους που είχε την όψη ξέφραγου αμπελιού. Παρασκευάστηκε «εν ψυχρώ» η εθνική τραγωδία. Και οι αντιμέτωποι σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν ξένοι. Σε πολλές περιπτώσεις νέοι, που χέρι με χέρι, κορμί με κορμί έκαναν συμπαγείς τις συγκλονιστικές διαδηλώσεις, που παρασέρνανε με τον ορμητικό τους χείμαρρο τα πολυβόλα των Γερμανών, βρέθηκαν αντιμέτωποι με δύο διαφορετικά τουφέκια στα χέρια. Οι ίδιοι που ζητωκραύγαζαν για το ίδιο πράγμα, οι ίδιοι που ονειρευόντουσαν το ίδιο πράγμα, οι ίδιοι που μπαινόβγαιναν στο θάνατο κι έκαναν πράγμα τις πινδαρικές εξάρσεις του Κάλβου. Η τραγωδία μας ήταν η λεπτομέρεια ενός παγκόσμιου θέματος. Η σκοπιμότητα δεν διστάζει να δημιουργεί και τραγωδίες, όσο μεγάλες κι αν είναι, όσο ακριβά κι αν στοιχίζουν οι τραγωδίες αυτές.»
[Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ - ΕΚΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ» - Εκδόσεις «ΘΕΜΕΛΙΟ» (1964)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου